DE ACHILLESPEES // De industriële en wetenschappelijke samenwerking tussen dertien landen maakte van Eurochemic een Europees project avant la lettre. Maar uitgerekend deze internationale aanpak vormde ook de achillespees. Al vrij snel na het opstarten van de fabriek stapten de belangrijke partners Frankrijk en Duitsland uit het samenwerkingsverband met de ambitie de industriële opwerking van splijtstof zelf in handen te nemen. Met zijn capaciteit van maximaal 60 ton per jaar kon Eurochemic op industriële schaal onmogelijk wedijveren met deze grote nationale opwerkingsprojecten. In 1975 werd een eerste maal beslist om Eurochemic voorlopig stil te leggen. Tien jaar lang zou de fabriek in het ongewisse blijven over haar toekomst. Al die jaren bleven ruim 190 medewerkers de installaties onderhouden met het oog op een mogelijke heropstart. Vanzelfsprekend moest de nucleaire fabriek ook om veiligheidsredenen onder permanent toezicht staan. Eind 1978 sloot de Belgische regering een principeakkoord voor de overname van de fabriek met de intentie uitsluitend in de Belgische behoeften te voorzien. De Belgische overheid droeg in 1984 Eurochemic over aan Belgoprocess (wat toen stond voor Belgium reprocessing). Het doel van Belgoprocess was het uitvoeren van de verplichtingen van Eurochemic (de opwerking van bestraalde brandstof ) met inbegrip van de ontmanteling van de installaties na het beëindigen van de exploitatie. Tot het heropstarten is het echter niet meer gekomen, want in 1985 werd besloten Eurochemic onherroepelijk te sluiten. In dit geval had de Staat er zich toe verbonden Belgoprocess te doen opkopen door de NIRAS. De unieke opwerkingsfabriek zag haar droom om uit te groeien tot ‘het hart van de Europese opwerkingindustrie’ voortijdig beëindigd.       Bonsai Publicatiebureau